मोहनकामिनी

  व्यक्त व्हावं! व्यक्त हो - स्त्री असो वा पुरुष, व्यक्त नक्कीच हो!  नको देऊस स्वतःला सगळं मनात ठेवण्याचा ताण… बाहेरचे पसारे सावरण्यात किती करशील स्वतःच्या मनाला हैराण? खरंय… नेहमी नेहमी नसतं कुणी आपलंच ऐकायला ‘ऍवेलेबल’, परिस्थिती पुढे असतोच आपण सारे जण हतबल!  काही हरकत नाही! काही हरकत नाही, तू बोल स्वतःशी … दुसरं कोणी असो वा नसो, तो वरचा असतोच नेहमी पाठीशी!! व्यक्त होणं काही फक्त भावनांनाच लागू नसतं, भोवतालाच्या वेगवेगळ्या विषयांवर बोलायला आपल्याला कुणीतरी हवंच असतं कधी संकोच बाळगून, तर कधी प्रतिक्रियांचा विचार करून स्वतःला गप्प करणं सुरू असतं, पण कशाला?  कुठल्याही, अगदी कुठल्याही विषयावरचं मत मांडायचं स्वातंत्र्य प्रत्येकालाच असतं हो, मात्र ऐकणार्‍याला ही स्वातंत्र्य असतं! ऐकणार्‍याला ही स्वातंत्र्य असतं आपलं ऐकायचं की नाही ठरवायचं… पण एकाने ऐकून नाही घेतलं म्हणून सगळीकडेच अबोला धरणं चूकीचं असतं…. सोशल मिडिया आहे की! उचल फोन, कर रेकॉर्ड, भरभरून बोल, मोकळं हो! मात्र ‘लाईक्स, डिसलाईक्स’ दोन्हीला ही स्विकारायला ही सिद्ध हो!! पण काही गोष्टी लक्षात ठेव! ताण नको घेऊ, पण ...

संगीत… आपल्या लाडक्या कृष्णाजवळ पोहोचण्याचं एक प्रभावी माध्यम! ही माहिती म्हणून फक्त डोक्यात असणं आणि याचा प्रत्यक्ष अनुभव येणं यामध्ये खूप फरक असतो. हे काल जाणवलं. सहज म्हणून एक साधंसं गीत गायचा प्रयत्न करत असताना कृष्णाला अनुभवून मनाच्या झालेल्या भावविभोर स्थितीची या मोहनकामिनीची छोटीशी अनुभूती. आपण सर्वचजण असे काही प्रसंग नक्कीच अनुभवतो जेव्हा मनामध्ये खोलवर झालेल्या जखमा व्यक्त करायला शब्द सापडत नसतात. आपल्याला नेमकं काय हवंय हे ही आपल्याला कळत नसतं आणि त्यामुळे नेमकं आपल्याला काय झालंय या प्रश्नाचं उत्तरही देणं शक्य नसतं. असंच एक छोटंसं वादळ माझ्या जीवनात येऊन गेलं. त्यातून मनाला एवढा धक्का बसला होता की काही बोलायला गेलं की डोळ्यातून अश्रुंच्या धारांव्यतिरिक्त काही येत नव्हतं. एक वेळ अशी स्थिती झाली होती की डोळ्यातून पाणी येणं ही बंद झालं होतं. मनात एक विचित्र शांतता पसरली होती.  आता एक आणखी गोष्ट इथे सांगावीशी वाटतेय, जेणेकरून हे अनुभूती म्हणून का लिहावंसं वाटतंय याचा अंदाज येईल. एक काळ होता जेव्हा मी खूप मन लावून संगीताचे धडे घेतले. पण नंतर घशाला काहीतरी इन्फेक्शन झालं ज्यान...

अक्षय्य तृतीया! या सणाचं नाव उच्चारलं तरी खूप पवित्र वाटतं. आज चैत्र गौरीचं उद्यापन होणार असल्याने महिनाभर पूजलेल्या या देवी मातेचं तत्त्व आणि जोडीला भगवान विष्णूचं ही तत्त्व या दिवशी पृथ्वीवर कार्यरत असतं. किती सुंदर आणि विलक्षण योग असतो न हा. या चैतन्याचा प्रभावच असा असतो की इतर वेळी फारसे धार्मिककार्यां मध्ये रस न घेणारे लोकही या काही विशिष्ट सणांना अंतःप्रेरणेने आवर्जुन काही न काही विधी करतात. आज खरंतर सुट्टी नाही. रोजचे सगळे व्याप आहेतच, पण सकाळी लवकर उठून, स्नान करून देवाला भरपूर फूलांनी सजवून पूजा केल्याने एक खूप वेगळीच शांतता जाणवतेय. आपसुकच ओठांवर ऊं नमो भगवते वासुदेवाय चा जप होतोय. खूप छान वाटतंय! ही अक्षय्य तृतीया माझी लग्नानंतरची तशी दुसरी अक्षय्य तृतीया. पण या सणाशी माझ्या माहेराशी जोडलेल्या खूप सुंदर आणि मनाला प्रसन्न करणार्‍या आठवणी आहेत, त्या काही मागे सुटलेल्या नाहीत. माझी आई चैत्रगौरीचं व्रत खूप मनोभावे करते. आता तरी रिटायर झाली. पण काम सुरु असताना ही हे व्रत तिने कधी चुकवलं नाही. दरवर्षी ती न चुकता व्रत सुरु होण्यापूर्वी छान चिंच आणि रीठाने गौर स्वच्छ उजळून, धुवून पु...